Blog Maggie Walker Amsterdam Marathon 2021

Amsterdam Marathon 2021 je was geweldig
Weten jullie het nog? Om te trainen voor de halve marathon van Amsterdam heb ik paar maanden geleden, bij Intersport, een Polar Vantage M gekocht. Waarschijnlijk hebben jullie al iets voorbij zien komen. Maar het is me weer gelukt hoor en het was echt een feestje. Een halve marathon die ik niet snel zal vergeten. Ben je benieuwd wat het trainen met het schema van de Polarflow app mij heeft opgeleverd? Lees dan gauw verder, want in deze blog neem ik jou daar uitgebreid in mee.

Schema geeft houvast
Zeven jaar geleden, bij de finish, was het mij meteen duidelijk. De halve marathon van Amsterdam wilde ik zeker nog een keer lopen. Alleen dan wel getraind zodat ik met een goed en blij gevoel het Olympisch stadion binnen kon rennen. Ook het herstel vond en vind ik belangrijk. De vorige keer kwam ik meer dan gesloopt aan en de sterretjes vlogen mij om de oren. Ook het herstel duurde bijna een half jaar. Nog veel erger mijn liefde voor lopen was echt even verdwenen. Voor mij allemaal goede reden om gemotiveerd met het schema aan de slag te gaan. Behalve een stok achter de deur gaf het ook echt houvast om te gaan lopen. Zo fijn om niet te hoeven bedenken wanneer en wat voor training ik moest doen. Alles stond duidelijk omschreven in de app of mijn horloge. Soms ook gelachen om de meldingen die naar boven poppen. “Waar zijn je slaapgegevens?”. Uh vergeten om te doen na het douchen. Ja, af en toe maakte ik spontaan een praatje met mijn horloge.

Worstelen met hartslag
De praatjes kwamen vooral bij de langzame duurloop. De eerste paar weken echt een ware worsteling. En zo streberig als ik ben wilde ik die lage hartslag natuurlijk halen. Je snapt wel dat dit hilarische taferelen opleverde. Van opmerking van voorbijgangers als: “kom op meisje tandje erbij”. Of het hard op mopperen tegen mezelf omdat ik meer aan het lopen was dan rennen. Tja anders kreeg ik die hartslag niet omlaag. Maar ik had een doel en bleef dus gewoon volhouden. Na een week of vijf lukte mij het voor het eerst om langdurig in de blauwe zone te lopen. Ook nog op een redelijk tempo. Het moment kan ik nog zo goed voor me halen. Die blik op mijn horloge en die hele lange blauwe lijn. Ik ontplofte gewoon van geluk en trots. Tja vanaf dat moment smaakte dat naar meer.

Snel herstel en signalen
Dit had er ook mee te maken dat ik merkte dat ik na een lange duurloop steeds minder tijd nodig had om te herstellen. Eigenlijk had ik ook nooit iets van spierpijn. Hierdoor kreeg ik meer zelfvertrouwen en ook kon ook echt genieten van die rustige loopjes. Bovendien kon ik in de app ook uitgebreid teruglezen hoe ik had gelopen en waar ik op moest letten. Vooral als ik even niet luisterde naar de seintjes van mijn horloge maar gewoon even paar dagen achter elkaar losging. Ja ja, dan werd ik toch wel teruggefloten. Krijg ik een mooie melding op mijn horloge. Iets van: ”let op overbelasting”. Terwijl ik het schrijf lach ik maar toch heb ik het wel serieus genomen. Daarna weer braaf naar de lage hartslag. Gaandeweg de trainingen merkte ik ook dat ik na 3km was warmgedraaid en wilde knallen. Als mijn horloge dan begon te buzzen past ik mijn pas aan en soms knalde ik even door. Net als bij een kilometer of 14 dan heb ik vaak een dip, dus het gas eraf en ademen. Zo leerde ik niet alleen mijn lichaam goed kennen maar ook hoe ik mijn race moest opbouwen.

Moments we live for
Dan is daar die grote dag en zijn alle omstandigheden anders. Niet de rust van de duinen, bos of strand maar heel veel mensen om mij heen. Dan voel ik toch ineens een bepaalde druk en veel emoties. Het lopen voor Ren tegen Kanker, mijn vader die erbij was en alle andere lieve mensen die me aanmoedigden. Nog voor de start zaten de tranen me al hoog en ik moest nog 21,1 mooie kilometers hobbelen. Dus energiegel erin, knop omgezet, in mijn bubbel gestapt en gaan. De emoties zijn de hele race bij me gebleven. Een lach, een traan en de laatste kilometers het verbijten van de pijn. Was het het waard. Nou dat zeker! Zo ontzettend vlak beheerst en prima tempo gelopen. Zelfs mijn PR met bijna zeven minuten verbeterd. De grootste verbazing was mijn gemiddelde hartslag van 133. Zo mega trots op. Ja soms kan ik mezelf nog weleens verbazen!

Het antwoord is duidelijk
Eerlijk is eerlijk! Het volgen van een schema vraagt wel enige vorm van discipline. Op sommige momenten was ik ook echt mijn bed niet uit te slaan. Toch wilde ik het schema aanhouden en ging dan lekker in de middag of avond lopen. Hierdoor ontstond er meer flexibiliteit en ontspanning in de trainingen. Na de halve marathon was de spierpijn verschrikkelijk en het herstel duurde een week. Maar wat ik veel belangrijker vind, is dat ik nog steeds met veel plezier mijn runs doe. Geen moment is de liefde voor lopen verdwenen. Al die trainingen, worstelingen en niet vergeten de successen hebben mij sterker gemaakt. Dus heeft het trainen met de polar en het schema mij geholpen? Ik zeg volmondig: ”absoluut”. Met dit gevoel ga ik ook een nieuwe uitdaging aan: “de halve marathon van Egmond”.

We can do this!!

Liefs Maggie