Drempelvrees. Hardlopen is toch niets voor mij…of toch wel! (ingezonden stuk)

Auteur: Bart Pijls @bartpijls

Drempel vrees

Nederlands is een rare taal. Neem nou de woorden drempel vrees. Iedereen heeft er wel eens van gehoord en bijna iedereen zal het ook wel eens zelf ervaren hebben. Het heeft uiteraard niets te maken met een fysieke drempel, want als dat alles zou zijn, zou de vrees volkomen onterecht zijn, omdat een drempel gemakkelijk te nemen is.

Misschien zit daar dan toch ook de overeenkomst, omdat drempel vrees in 99% van de gevallen onterecht is, zoals achteraf dan zal blijken. Vaak maken we ons vooraf ontzettend druk over iets en uiteindelijk blijkt dit reuze me te vallen. Of dit dat gevoed wordt door de mening van anderen (de Engelsen hebben daar een mooie term voor: “hearsay”) of door onze eigen – eerdere – ervaring is lastig aan te geven. Maar dat maakt voor het gevoel ook niet uit, dat is er niet minder om. Nu denken jullie misschien…. waar gaat dit in hemelsnaam over? Maar ik verzeker jullie, het heeft toch echt met hardlopen te maken!

Op die spreekwoordelijke drempel bevond ik mij afgelopen augustus. Mijn vriendin was al (weer) begonnen met wat individueel hardlopen, maar zij begon last te krijgen van haar oude loopschoenen. Dus op naar de winkel om op zoek te gaan naar nieuwe. En wat dat betreft had ik best een vrouw kunnen zijn, want de rollen zijn bij ons, wat shoppen betreft, aardig omgedraaid. Dus ik ging maar wat graag mee naar de winkel. Ik moet toegeven, we zijn beiden wel redelijk sportief en brengen met regelmaat enige tijd door in de verschillende sportwinkels. Bij een lokale, gespecialiseerde hardloop winkel werd zij prima geholpen en stonden we op het punt om richting huis te gaan, een nieuw paar schoenen voor haar rijker. Toen mijn oog viel op een klein, lullig foldertje over een hardloop clinic, startend begin september. Deze nog gauw even van de toonbank mee gegrist.

Wat moest ik met dat foldertje? Een kort intermezzo……. Gedurende het zomer seizoen tennis ik zo’n 3x per week vanaf april tot en met september. Daarna komt “het grote dichtslibben”, omdat ik in de winter nog maar 1x per week in de hal tennis. Daarnaast hebben we dan natuurlijk ook nog de december maand met alle lekkernijen van dien. Dus die 1x per week tennissen is toch echt te weinig, om mijn lichaamsomvang enigszins binnen de perken te houden gedurende de winter. Mijn werk in de IT helpt daar namelijk ook niet veel aan mee!

Dus vandaar dat ik op zoek was naar een sportief “laagdrempelig” alternatief voor het tennis. Belangrijke voorwaarden voor dat alternatief moesten zijn dat ik het op elk moment dat het mij uitkomt kan doen, dat er niet veel voorbereidingstijd voor nodig is en uiteraard dat ik het leuk zou vinden. Hardlopen was dus een van de kanshebbers.

Thuisgekomen het dubbel gevouwen foldertjes weer enigszins gefatsoeneerd en de zaak op internet eens wat nauwkeuriger bekeken. Deze clinics zijn specifiek voor starters en bieden een gevarieerd aanbod: niet alleen aandacht voor lopen, maar ook de zaken die daar mee te maken hebben, zoals bijbehorende kleding, schoenen, voeding, etc. Met name die diversiteit sprak mij wel aan. Kortom mijn interesse was wel gewekt

Als recht geaarde Hollander is ook de prijs niet onbelangrijk: deze bedroeg slechts 50 euro voor 6 zaterdagen, waarin al het bovengenoemde aan bod zou komen. Geen slechte deal vond ik, zeker gezien het feit dat er ook nog een shirt bij zou zitten en nog wat meer goodies. En ook het tijdstip van half 10 in de ochtend kwam me prima uit, dan heb je ook nog wat aan de rest van de dag.

Dus na wat wikken en wegen uiteindelijk maar besloten om me aan te melden. Hoe het me sinds die tijd vergaan is, komt een volgende keer aan bod.