Mijn “eerste” keer. op navolging van Drempelvrees (ingezonden stuk)
Auteur: Bart Pijls @bartpijls
En zo kon het dus gebeuren dat ik begin september 2012, na een kopje koffie, richting de afgesproken plaats ging, voor een eerste kennismaking met hardlopen. Ik had me immers opgegeven voor een 6-weekse clinic, dus het moest er maar van komen.
Nu moeten jullie weten dat ik altijd heb geroepen dat als iets verder weg dan 1 km is, dat je dan beter de auto of fiets kan pakken, dus ik was enigszins sceptisch voor aanvang van de training. Ik denk bovendien dat het mijn geluk was, dat het mooi weer was, anders was de kans groot geweest dat ik helemaal niet gegaan was.
Uiteindelijk daar aangekomen, en naast wat mede aspirant lopers, ook de twee trainers ontmoet die ons de komende 6 weken zouden gaan enthousiasmeren voor het lopen. Het groepje bestond uit 8 mensen. Naast mezelf nog 1 andere man en 6 vrouwen. Sommigen al in vol ornaat, anderen – zoals ik – in een bijeen geraapt zooitje sportkleren en oude loopschoenen. Die laatste had ik een jaar of 7 daarvoor al gekocht met de bedoeling om te gaan hardlopen, maar daar was het uiteraard nooit van gekomen…..
Na de verplichte kennismaking met iedereen uiteindelijk maar snel op pad gegaan. En laat ik je vertellen – wat kan een mens snel veranderen. In zo’n anderhalf uur tijd was ik helemaal omgedraaid! Sceptisch? Hoezo? Lopen kan hartstikke leuk zijn. Dit is ook waar beide trainers continue op hamerden! Zorg ervoor dat je er lol in hebt en blijft houden. Doe rustig aan, overhaast niets, laat je lichaam wennen aan de loopinspanning en had ik al gezegd: geniet! Kleine pasjes, frequentie van 90 passen per minuut, kruin omhoog, over de schutting heen kijken, schouders ontspannen en meer van dat soort aandachtspunten. Het kwam allemaal aan bod, en dat is maar goed ook. Maar het belangrijkste was wel het enthousiasme van beide trainers, zij wakkerden het vuurtje echt aan.
En wel zodanig dat ik – na thuiskomst – net zo enthousiast mijn verhaal aan mijn vriendin vertelde als dat ik het net te horen had gekregen. Aangezien zij sport als beroep heeft, werd zij ook enthousiast over de leerstof en de manier waarop beide trainers het gebracht hadden. Met als gevolg dat zij een week later ook mee ging naar de clinic, en sinds dat moment lopen we toch minimaal 1x per week samen!
De rest van dat weekend stond voor een groot gedeelte in het teken van het internet afstruinen en veel lezen en bekijken over hardlopen. Ondanks het feit dat ik – denk ik – niet meer dan 3 km gelopen had in zo’n anderhalf uur training, waarvan een groot deel ook nog in wandeltempo – beschouwde ik me toch al een hardloper en was ik enthousiast geraakt. Ik zag al weer uit naar volgende week zaterdag!
PS: er zat nog een voordeel aan al dit enthousiasme. Dit was kennelijk de druppel om te stoppen met roken. Want iets later nog in diezelfde maand heb ik – na 22 jaar – toch maar besloten dat het nu genoeg was geweest. En tot op heden nog geen minuut spijt van gehad! De wijsheid komt met de jaren, in mijn geval dus vanaf mijn 40e 🙂
Lees deel 1: hier Drempelvrees. Hardlopen is toch niets voor mij…of toch wel! (ingezonden stuk)
