Na 3 jaar was ik gisteravond weer eens bij de Night Trail in Bergschenhoek. Dit keer voor de 30 km.
Vooraf heb ik al op de startlijst zitten kijken en zag ik weinig, voor mij, bekende namen. Dat wil niet altijd wat zeggen maar het is vaak wel prettig om vooraf te weten dat je met anderen mee kan lopen. Wel zo gezellig natuurlijk.
Voor de start strik ik mijn veters nog eens extra en ga ik naar de startlijn. Schoenen kwijt raken in de prut wil je niet. En als dat wel gebeurt zijn ze in het donker natuurlijk lastig terug te vinden.
Bij de start is het nog lekker licht, de lampjes hebben we de eerste paar kilometer niet nodig.
In het begin loop ik nog even in een groepje, maar na het eerste klimmetje aan het eind van de eerste kilometer ben ik mijn medelopers al kwijt. Dat is wel erg snel. Het was nu niet mijn plan om de hele race alleen te lopen. Iets verderop ben ik verplicht weer bij de anderen aan te sluiten. Mijn schoenveter is los gegaan. Toch wel een beginnersfoutje. Snel opnieuw strikken en aansluiten maar weer.

Twee kilometer verder ben ik mijn medelopers al weer kwijt. In de afdaling vanaf de golfbaan loop ik net iets makkelijker. Dan toch maar alleen verder.
In het Lage Bergse Bos zet ik al vrij snel mijn hoofdlamp aan. Het begint nu toch wel donker te worden en de richting op de reflecterende pijlen is ook beter te zien. Op de vlakke paden kan ik lekker tempo maken en het geslinger over de bruggetjes maakt het ook leuk.
Terug richting Outdoor Valley loopt de route over een paardenpad langs de verharde weg. Dat komen we deze avond vaker tegen. Ik heb het idee dat ze op stukken paardenpad ook nieuw zand aangebracht hebben. Die stukken zijn behoorlijk mul, over het grasrandje langs het pad loopt het beter.
Terug bij Outdoor Valley mogen we de bult met een stuk van het mountainbikeparcours over. Het is duidelijk dat de hazen ook wakker zijn geworden, ze vluchten direct alle kanten op als ze het licht van mijn hoofdlamp zien. Dat is dan wel het voordeel van voorop lopen. Je komt ze de hele weg tegen.

Na de bult bij Outdoor Valley is het vlakke stuk van de 30 km-route aan de beurt. Op en neer naar de A12 door de bossen en weilanden langs de Rotte.
Bij de verzorgingspost bij de A12 maak ik even een stop om een gelletje te nemen. Dat kan ook makkelijk want mijn achtervolgers zijn er nog niet. Die zie je met hun lampjes al van verre aankomen. En ruim voordat ze er zijn vertrek ik weer. Nu heb ik ook een licht windje in de rug waardoor het lopen toch nog net iets sneller gaat. Ik heb wel door dat ik toch aardig wat snelheid maak. Vandaar ook een gelletje om niet op het laatste stukje helemaal door mijn energievoorraad heen te zijn.
Op de terugweg zitten er ook een paar stukken bos in een stroken langs de meertjes. In het verleden zakte je hier nog tot je enkels weg in de prut. Iets wat ik nu ook verwacht had. Er bleek nu een soort van dijk neergelegd te zijn. Minder natte voeten dus. Maar makkelijk liep het nog steeds niet, behoorlijk hobbelig en veel zacht stukken ertussen. Het makkelijkste liep het ook hier weer langs het randje.

Uiteindelijk sluit ik weer bij de 10 km-lopers aan. Dat is het teken dat ik aan het laatste stuk mag beginnen. Hier mogen we weer over stukken mountainbikeparcours en ook de hoogste heuvel van de route zit in dit stuk. Het is hier wel veel inhalen en soms even wacht tot je er voorbij kunt. Mijn voorsprong is groot genoeg dat dit kan en het is een stuk gezelliger dan in je eentje de weg te zoeken.
Op stukken waar ik wat meer ruimte heb kan ik ook lekker snelheid blijven maken. Ik had verwacht dat ik het hier toch wat zwaarder zou krijgen. Blijkbaar is de vorm beter dan gedacht. Door de weinige wedstrijden van afgelopen maanden was ik hierin wel een beetje zoekende.
Na nog een paar keer een flinke bult op en neer te hebben gelopen mogen we de bosjes door en de brug naar Outdoor Valley over. Het zit er weer op en ik kom uiteindelijk na 2.06.40u over de finish.
Erg tevreden met dit resultaat. Ik heb lekker gelopen en het was leuk hier weer te zijn.

Foto’s Mudsweattrails/Erik van Leeuwen